To, co daje mi poczucie bezpieczeństwa, praca, br1 i br2 przeplatają się ze sobą w ramach cyklu rozliczeniowego.
Tata od środy jest z powrotem w Domu Opieki. Niestety, wbrew zapowiedziom lekarzy nie dostał rehabilitacji domowej i obawiam się, że zostanie przykuty do łóżka. W niedzielę byłyśmy z mamą w ośrodku, tata wygląda dużo lepiej niż w szpitalu, kontaktuje nie gorzej niż przed operacją, wykazuje się siłą, próbuje podnosić, ale jest w tym tak bezbronny jak dziecko.
W weekend miałam w domu Ig i Iz :) Jestem zdziwiona tym, co dzieje się ze mną w stosunku do tej dziewczyny, bo zaczęłam traktować ją jak swoje dziecko ! Widzę ile w niej troski i zapatrzenia w mojego syna i cała mięknę. Cóż, moja miłość ewidentnie wyraża się w jedzeniu, zrobiłam rybę po grecku, żeberka po amerykańsku, pierogi z kapustą i grzybami, upiekłam udka z kurczaka, szarlotkę i usmażyłam całą furę pączków z wiśniami i kremem karpatkowym. W sobotę byliśmy na obiedzie u mojej mamy. Był taki moment, gdy Ig siedział na kanapie, moja mama trzymała go za jedną rękę, Iz za drugą, a ja stopą trzymałam jego stopę. Trochę to zabawne, a trochę rozpaczliwe. Została mu bruzda na szyi. Może za mało czasu minęło, ale chyba będzie blizna...
Zakochałam się w cieście drożdżowym ! Wyrośnięte pączki są tak lekkie i puchate, jakby nic nie ważyły. Przeżywam prawdziwą rozkosz, gdy miętolę to ciasto, wypycham pęcherzyki powietrza, zawijam wiśnie, a potem leciutkie wkładam do gara z rozgrzanym olejem !
W międzyczasie przesłuchałam drugą część "Sierżanta Cuff`a" - co jest rzadkością - lepsza od pierwszej; "Wielkie kłamstewka", równie dobre jak serial, tyle, że z innym zakończeniem (lub inne zapamiętałam), "Księgobójcę " urzekł i wchłonął mnie smutek, a książkę uważam za kompletną pod każdym względem, a teraz zaczęłam "Ślepowidzenie" rekomendowane prze R - choć recenzje na Lubimy czytać nie zachęcają.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz